ευκατάνυκτος

εὐκατάνυκτος, -ον (Μ)

1. αυτός που μετανοεί, που μεταμελείται εύκολα

2. εκείνος που εύκολα νιώθει θρησκευτική κατάνυξη.

επίρρ...

εὐκατανύκτως

με μεγάλη κατάνυξη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -κατα-νυκτος (< κατα-νύσσω), πρβλ. α-κατά-νυκτος, δυσ-κατά-νυκτος].